మామూలు కాలేనూ...?

నిజంగా నేనంతగా మారానా?
నా నవ్వులో మునుపటి స్వఛ్ఛత లేదా?
నా చూపుకి అప్పటి తీక్షణత రాదా?
నా పలుకులో అంతటి గాంభీర్యం లేదా?

నా నడకెందుకు నెమ్మదించింది?
నవ్వేటప్పుడు నోరెందుకు వంకర బోతోంది?

ఖంగుమనే కరుకు మాటకు
వణుకెప్పుడు మొదలయ్యింది?
చురుకు చూపులకు
బెరుకెప్పుడు అలవాటయ్యింది?

నిజంగా నేనంతగా మారానా?
తల భుజాలకు చేరువైనదేమి?
చేతులు కంపించటం ఎప్పటినుంచి?
నిజంగానే నే మారిపోయానా?

ఆ చైతన్యం ఇక రాదూ...?
ఆ ఆత్మస్థైర్యం మరి రాదూ...?
'ఉఫ్..' ఈ మార్పు భరించలేకున్నాను.
'నిజం!' నిద్ర పట్టటం లేదు.

అర్ధరాత్రిలేచి అద్దంలో చూస్తే
మాసిన గడ్డం వెక్కిరిస్తోంది
నిమురుకునేందుకు చెయ్యెత్తితే
పెరిగిన గోళ్ళు హేళన చేస్తున్నాయి

ఆ అద్దంలో, బుగ్గలు లోనికి పోయి
వికారంగా కనిపిస్తున్నాయి
నాశికపై ఇరుప్రక్కలా, నిర్జీవంగా
రెండు లోతైన గుంటల్లా కళ్ళున్నాయ్

ముఖాన చర్మం పీక్కుపోయినదెందుకు?
వెనుకన ఈ గూనెప్పటి నుండి?
నిజంగా నేనంతగా మారానా?

తినేందుకు అరగంటెందుకు పడుతుంది?
తీరా చూస్తే మునుపటి తిండిలో సగమే!
ఆకలేసినా అన్నం సహించదేం?
ఆక్రోశించటానికైనా మనస్కరించదేం?

అసలు కన్నీళ్ళే ఇక రావా?
లోతైన కళ్ళు మరి వర్షించవా?
కళా విహీనంగా తయారైన తనువు
మునుపటి తేజస్సు విరజిమ్మదా?

శవకళ ఉట్టిపడుతున్న కట్టెకు
ఇక పూర్వపు పుష్టి కలుగదా?
నిర్జీవంగా జడలు కట్టిన కురులకు
గతోత్సాహం లభించదా?

గుండెకు ఆ నిబ్బరం రాదా?
పిడికిలికి మునుపటి శక్తి రాదా?
నిజంగా నేనంతగా మారానా?
ఇక తిరిగి మామూలు కాలేనా?